Ne Win’s era Myanmar Medical Postgraduate choosing criteria

General Ne Win’s era Myanmar Medical Postgraduate choosing criteria:

1. Muslims labelled as Kala or Indians and reject
2. Cronies and Military related candidates: all clear, accept all.

Sourse: Dr. Hlaing Myint @ Billy.

က်ဳပ္တို ့ေဆးေက်ာင္းတံုးကေတာ့  ဆရာႀကီးပါေမာကၡဦးထြန္းသင္( ၈၈၈၈-ေလးလံုး)မွာ ဦးတင္ေအာင္ဟိန္းနဲ့ျပည္သူ ့ဆႏၵေလ့လာေရးေကာ္မရွင္မွာ  (ဆင္တေကာင္လံုး ထြက္ေနတာ…ေျခရာခံေနစရာမလိုလို့မွတ္ခ်က္ေပးသူ) နဲ ့ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္တို ့က ….စစ္တပ္ကစစ္ဗိုလ္ေတြကိုလက္ညဳီးေထာင္ျပီး မာစတာဘြဲ ့လြန္လာတက္ရင္ စစ္ဗိုလ္ဆရာ၀န္ေလးေေတြကိုေတာ္ေတာ္ေလးေငါက္ငမ္းပါတယ္။

ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကေတာ့ ေျပာဆိုဖြယ္မရွိ.ငတံုးေတြေအာ္ေတာ့တာပါဘဲ။သူကသိတယ္ေလ။။

ဘာအရည္အခ်င္းစစ္မွေျဖစရာမလိုတဲ့  လက္ညိုးေထာင္တန္းတက္ေတြေလ။

ျပီးသူတို ့လူစာေမးပြဲက်ရင္ထုေခ်လႊာေတြတင္ရေတာ့..ေအာင္ေစေပါ့ ။

စစ္ဗိုလ္ဆရာ၀န္ေတြက..လူနာေရာဂါကိုဆံုးျဖတ္ခိုင္းရင္..ေရာဂါကို၂-ခု..၃-ခုအထိ ေျပာတတ္ႀကတာလက္မခံပါဘူး။မင္းတို ့တပ္ထဲမွာလို ဘရင္းဂန္းသရဖီ( BRAN-GUN THERAPY ) ဒီမွာမလုပ္ရဘူးေပါ့။ဒါက စာသင္ေနတဲ့တကၠသိုလ္..သူတို ့ ေခါင္းႀကိမ္းႀကရပါတယ္။

ေအာ္ဆရာ၀န္ေတြေပါ့ဆလို ့ေသသြားတာလဲ ရွိႀကမွာပါဘဲ။ဖြံ ့ျဖိဳးျပီး နိဳင္ငံႀကီးေတြမွာ ေတာင္ရွိေနႀကတာပါဘဲ။

၁၉၉၂-ခုႏွစ္မွာ..လူမႈ၀န္ထမ္းဌာနကညၽြန္ခ်ဳပ္-ဗိုလ္မႈးႀကိးထြန္းဦးဟာ..ဇူလိုင္လထဲ..တရက္မွာ..ခင္ညၽြန္ ့သမိးမဂၤလာေဆာင္(ကုန္းျမင့္ရိပ္သာ-) ကြင္းျပင္မွာလုပ္ပါတယ္။လူအမ်ားႀကီးေပါ့။မိုးေလးတဖြားဖြားက်တာဘယ္သူမွထမေျပးရဲႀကပါဘူး။အဲဒီေတာ့ေနာက္တေန ့မွာနာေစးနဲနဲေလးဖ်ားပါတယ္။သူ ့မွာသားမက္နစ္ေယာက္စလံုးကဆရာ၀န ္တဥိးက အထူးကုပါ။ သူကေနမေကာင္းရင္..သားမက္ေတြအကုမခံပါဘူး။က်ေနာ္ဘဲကုေပးရပါတယ္။  က်ေနာ္မွာသားမက္ေတြကိုအားနာရွာတယ္။သူတို ့က နားလည္ေပးႀကပါတယ္။ အဲဒီေန ့ကက်ေနာ့္ကိုရွာမေတြ ့ေတာ့ျမိဳ ့ထဲစစ္ေဆးရံုႀကီးကိုေခၚသြားပါတယ္။ညေန-၅.၃၀-ခြဲေဆးရံုႀကီးကိုေရာက္တယ္။ေဆးရံုေပၚလမ္းေရွာက္တက္သြားပါတယ္။၆.၃၀-ခြဲေလာက္မွာေဆးစသြင္းပါတယ္။ပထမ၄က္ဖ်ားေဆး ( ကြီနင္း-QUINNINE )ကိုအေႀကာေဆးသြင္းပါတယ္။ျပီးမက္ထရိုနီဒေဇာ-ဆးရည္(  METRONIDAZOLE )ေဆးသြင္းျပန္ပါတယ္။အူေရာင္ေနတာအတြက္ဆိုျပီး ။ျပီးတာ့-ကလိုရီုဖင္နီေကာေဆးရည္( CHLOROPHENICOL )ေဆးရည္..တိုက္ဖြဳိက္ေရာဂါအတြက္..အသဲေရာဂါအထူးကုသမားေတာ္ႀကီးဥိးခင္ေမာင္၀င္းလဲလာႀကည့္ပါတယ္။သားမက္ေတြေရာပါ။ည၁၁.၃၀ မွာနမူးနထူးစျဖစ္လာတယ္။၁.၃၀ မွာသတိစလစ္ပါတယ္။ေဆးေတြေနာက္တေက်ာ့ထပ္သြင္းျပန္တယ္။မနက္..၃.၃၀ ေလာက္မွာ ဆံုးသြားပါတယ္။
ဒီေလာက္ပ်င္းတဲ့ေဆးေတြ အျပံဳလိုက္သြင္းရင္  ေတာ္ရံုလူေသမွာဘဲ။မယံုရင္ နဲနဲ စမ္းႀကည့္ပါလား။တစံုေပါ့ ( ၃-မ်ိဳး)တႀကိမ္ေပါ့။

ေအာ္  စစ္ေဆးဆရာ၀န္ႀကီးပါ။နံမည္ေတာ့မေဖၚေတာ့ပါဘူး။အထူးကုလိုက္တာ..က်ေနာ္၁၂.၃၀ မွာျပန္ခဲ့တယ္။သားမက္အထူးကုဆရာ၀န္ကို..သာမန္ႏွာေစးတာေလးကို  ဘရင္းဂန္းနဲ့ေဆာ္တာ..ေရာဂါပိုးေရာလူပါအေသဘဲေျပာခဲ့ပါတယ္.က်ေနာ္ဆက္မႀကည့္ရက္ေတာ့ဘူး။ေငြ ့ေငြ ့ေလးဖ်ားတာကို  ဘရင္းဂန္းေတြ နဲ့ေဆာ္ေတာ့တာေလ ။ေပါ့ဆမႈ မဟုတ္ဘူး။မကုတတ္လို ့ေသရတာ ပိုေႀကာက္စရာေကာင္းတယ္။
ဦးထြန္းဦးဇနီး..အန္တီေ၀ကိုသြားေမးႀကည့္ပါ။

လႈိင္ျမင့္

Tags: Burma, Health