ရမသြာန္ သုိက္တူးသမားမ်ား

Ye Man Aung Credit to Than Min Htike ( ျမန္မာစာ)

စလာမ္ပါ
စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ “ဘယ္အရာမဆုိသဘာဝက်မွ လွတယ္”ဆိုတာပါ။ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမဆုိ က်ဳိးေၾကာင္းသင့္ယုတၱိေဗဒဆန္ဆန္ သဘာဝက်က် ဆုိမွ အႏုပညာေျမာက္တာပါ။ရုပ္ရွင္တုိ႔ ဝတၳဳတို႔ဖန္တီးသူေတြဟာလည္း အျပင္ေလာကမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သရုပ္သကန္အမွန္ေတြကုိ အနီးစပ္ဆုံး သဘာဝက်က်ဖန္တီးျပမွသာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ပရိသတ္ရင္ထဲကုိေရာက္တဲ့ ဖန္တီးမႈေတြျဖစ္လာတာပါ။ ဆုိလုိခ်င္တာကေတာ့ တင္ျပမႈတစ္ခုဟာ အျပင္မွာတကယ္ႀကဳံေတြ႔ေနရတာနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးရဲ့ရင္ထဲကုိေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ အခု က်ေနာ္အဲဒီလုိေျပာင္ေျမာက္တဲ့တင္ျပမႈတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ညီေနာင္ သန္းမင္းထုိက္(ျမန္မာစာ)ရဲ့ “သုိက္တူသမားမ်ား” ကုိ အားလုံးအတြက္ေဝမွ်လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ…..

သုိက္တူးသမားမ်ား
(၁)
အုိ-ရမသြာန္
သင္သည္မဂၤလာအသေခၤ်ကုိေဆာင္ၾကဥ္းလ်က္ လာျခင္းေကာင္းသူျဖစ္၏။
သင့္ရင္ခြင္သည္ ရႈိင္တြာန္ကင္းလြတ္နယ္ေျမျဖစ္၏။
အုိ-ရမသြာန္
သင္သည္ဂ်ဟႏၷမ္၏တံခါးမ်ားကုိ ပိတ္ပစ္သူလည္းျဖစ္၏။
သင့္ရင္ခြင္တြင္ ျမတ္က်မ္းကုရ္အာန္၏ ဖြားေတာ္မူေန႔ရွိ၏။
အုိ-ရမသြာန္
သင္သည္ “မြတ္သကီျဖစ္သင္တန္းတစ္ခု” လည္းျဖစ္၏။
သင့္ရင္ခြင္တြင္ အဖုိးအနဂၣထုိက္ေသာ ရတနာမ်ားစြာရွိ၏။
ထုိရတနာမ်ားသည္ ထူးခၽြန္သင္တန္းသားမ်ားအတြက္ ထာဝရလက္ေဆာင္မြန္မ်ားျဖစ္၏။
အေခ်ာင္လုိက္သည့္ သုိက္တူးသမားမ်ားအတြက္ ထာဝရလက္ေဆာင္မြန္မ်ားျဖစ္၏။
သင္ကား
လေပါင္းတစ္ေထာင္ထက္ျမတ္ေသာ လ, ဘုရင္ပင္တည္း။
(၂)
မိတ္ေဆြ- ရမသြာန္လျမတ္မြန္၏ထြတ္ျမတ္မႈကုိ ကၽြႏု္ပ္တို႔အေသအခ်ာသိရွိထားၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ျခေသၤ့ဆီသည္ သိဂၤ ီေရႊခြက္ႏွင့္သာထုိက္၏။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကလည္း ထြတ္ျမတ္ေသာလကုိ ထြတ္ျမတ္ေသာလုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္သာထုိက္ထုိက္တန္တန္ဆီးႀကိဳပုိက္ေထြးၾကပါ၏။
မိတ္ေဆြ-ထြတ္ျမတ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားဟူသည္ အဘယ္အရာမ်ားျဖစ္ပါသနည္း။ သပ္ကၠဝါဟူသည္ အဘယ္အရာကုိေခၚဆုိပါသနည္း။“မြတ္သကီျဖစ္သင္တန္းဆင္း”မ်ားအား (တစ္နည္း)ရမသြာန္ကုိ ျဖတ္သန္းလာသူမ်ားအား “ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္”ဟူ၍ရုိင္းျပသည့္အသုံးမ်ားကုိမည္သူေတြက မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ သုံးႏႈန္းခဲ့ၾကပါသနည္း။
ဦးစြာတစ္ခုေသာ ရမသြာန္၏ျပကြက္တခ်ဳိ ႔ကိုကားလိပ္ဖြင့္ၾကည့္္ၾကပါစုိ႔။
(၃)
လျမင္ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ သရာဝီဟ္ဖတ္ဖုိ႔တာစူၾကသည္။ ထုိညအိရွာဆြလာတ္အခ်ိန္တြင္ မတ္စ္ဂ်ိဒ္ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္မ်ား၌လူလွ်ံသြားသည္။အိမ္ေတြမွာခ်က္ၾကျပဳတ္ၾကႏွင့္ အိမ္ရွင္မမ်ားအလုပ္ရႈပ္သြားၾကသည္။ တီဗီြ၊ဗီြဒီယုိမ်ားပိတ္ပြဲလုပ္ၾကသည္။တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး မူးရူးေနသူမ်ား ရမသြာန္တြင္အရက္ျဖတ္ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးဆဲဆုိရုိင္းပ်ေနသူမ်ား ရမသြာန္တြင္ “ဥပုသ္ႀကီးနဲ႔မဆဲလုိက္ခ်င္ဘူး”ဟုဆုိသည္။ “ကၽြန္ေတာ္မလိမ္ပါဘူး ရုိဇာႀကီးနဲ႔ပါ”ဟုေျပာသူကေျပာသည္္။ (ထုိသူမ်ဳိးကုိ ရုိဇာမထားခ်ိန္တြင္ သတိထားဖို႔လုိမည္။)
အစြရ္အခ်ိန္ေရာက္လာလွ်င္ ရွိေလသမွ် ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္မ်ား၌ ဂန္ဂ်ီ၊ဟလင္ စသျဖင့္ေဝငွသည္။ အလွဴရွင္မ်ားကလည္း ရက္ေရာစြာ လွဴဒါန္းၾကသည္။ အလွဴ ႔လက္ဖက္ႏွင့္မ်က္ႏွာလုပ္ၾကေသာဂန္ဂ်ီေဝငွသူမ်ားက လာေရာက္ယူသူမ်ားကုိ ဟိန္းေဟာက္မာန္မဲၾသဇာေပးၾကသည္။ မုသဝလႅီအိမ္ကဆုိလွ်င္ အသားမ်ားမ်ားပါေအာင္္ခပ္ထည့္ေပးသည္။ကဒ္ေတြဘာေတြပင္မလုိ။ ဂ်ဳိင့္ႀကီးဂ်ဳိင့္ငယ္ယူလာသမွ်ျပည့္ေစရမည္။ထည့္ေပးသူႏွင့္ခင္မင္ရာခင္မင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာသူမ်ား တန္းစီစရာပင္မလုိ။ သာသာေဆာင္းေဆာင္းထည့္ေပးသည္။အမာနသ္ေတြ၊ ကိယာမသ္ေတြေတာ့သူတုိ႔နားမလည္။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ဂန္ဂ်ီက်ဳိရသျဖင့္ “ပင္ပန္းလုိ႔” ဟုအေၾကာင္းျပကာ ရုိဇာမထားၾကသူမ်ားရွိသည္။ ဝါေျဖခါနီးတြင္မူ ဟန္လုပ္၍ဝင္ေျဖတတ္ၾကသည္။
ဂန္ဂ်ီထုတ္ရင္း ရန္ျဖစ္သူမ်ားကလည္းဒုနဲ႔ေဒးပင္။ “ငါဝါကုိက္ေနတယ္ေနာ္၊ လုပ္မိရင္အဆိုးမဆုိနဲ႔” ဟုၿခိမ္းသံ၊ ေျခာက္သံတစ္မ်ဳိးကုိလည္းၾကားရသည္။ ဆြီယာမ္က နာဖ္စ္ကိုမခ်ဳိးႏွိမ္ပဲ ပုိ၍ထၾကြေစသည္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ရႈိင္တြာန္ေတြပဲ အခ်ဳပ္ကလြတ္ေျမာက္သြားၿပီလား။ ေဝခြဲစဥ္းစားရခက္လွသည္။
“ရုိဇာထားရင္ ပန္းမပန္ရဘူးေအ့” “သနပ္ခါးမလိမ္းရဘူးေအ့” “ အမယ္ညည္းက ရုိဇာႀကီးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးရသလား”စသျဖင့္ သုံးဆယ္တစ္ဂၽြဒ္ထဲကအာယတ္မ်ားကုိကုိးကား၍ “အလစ္ဖ္” မတ္တပ္၊ “ေဗ” ပက္လက္မွ်သာသိရွာေသာ ခါလာႀကီးအဘူႀကီးမ်ားက တရားျပၾကသည္။
ရမသြာန္တြင္ တံေတြးအေထြးဆုံးေသာလူသားမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္မွမြတ္စလင္မ္မ်ားျဖစ္သည္ဟုဆုိလွ်င္ မိတ္ေဆြျငင္းဆုိႏုိင္ပါမည္လား။
မဂ္ရိဗ္အခ်ိန္နီးကပ္လာလွ်င္ တစ္ေနကုန္ေအာင့္အည္းခဲ့သမွ်ကို အတုိးခ် စားေသာက္ရန္ဝယ္ၾက၊ ျခမ္းၾကႏွင့္ လူးလာတုိ႔ေခါက္ ဥဒဟုိ သြားလာေနၾကေသာမြတ္စလင္မ္ပရိသတ္ကုိ ဤဘဒၵကမၻာ ဒြႏၷယာေလာကႀကီး၌ မိတ္ေဆြေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ဗန္းႀကီးဗန္းငယ္တုိ႔ျဖင့္ထည့္၍ ဗလီတြင္ဝါေျဖရန္ေနရာလုၾကသည္။ အစားတစ္လုပ္အတြက္ႏွင့္ရန္ျဖစ္ၾကသည္္။ ၿပီးလွ်င္ဝါေျဖရန္အသင့္ျပင္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဝီစီသံကိုနားစြင့္ရင္း ေျပးရန္ဟန္တျပင္္ျပင္လုပ္ေနသူမ်ားကဲ့သုိ႔ အာဇန္သံကုိနားစြင့္ရင္း မုန္႔ဗန္းထဲလက္ႏႈိက္ရန္ လက္တရြယ္ရြယ္လုပ္ေနၾကသည္။ တခ်ဳိ ႔ဗလီမ်ားတြင္ မုိက္ကုိ “ဖူး”ကနဲမႈတ္သံၾကားရသည္ႏွင့္ပင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္သူတုိ႔က ဝါေျဖလုိက္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္မုအပ္ဇင္မ်ားက အခ်ိန္မေစ့ခင္ မုိက္မစမ္းရဲၾကေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ နာရီမွား၍ အာဇန္ေစာေပးမိသည္ကရွိေသးသည္။ ခ်က္ျခင္းသိသြားေသာ္လည္း အားလုံးနီးပါးေျဖၿပီးျဖစ္သြားၾကသည္။အင္မတန္သြက္လက္ခ်က္ျခာၾကေပသည္။ သြက္လက္ဆုိသည္မွာ လက္သြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်က္ခ်ာႏွင့္ပတ္သက္၍ကား ခ်ာခ်က္မ်ားကုိေျပာရေပဦးမည္။
ဝါအေျဖလြန္သျဖင့္ မဂ္ရိဗ္ဆြလာတ္တြင္ သကၠဗီရ္အူလာ မီသူမွာ ေရွ ႔ေဆာင္ဆရာႏွင့္ အိကာမသ္ဆုိသူ မုအပ္ဇင္န္ေလာက္သာရွိသည္။ အခ်ဳိ ႔ဆုိလွ်င္ ဂ်မာအတ္ပင္မမီ။ အိရွာဆြလာတ္တြင္လူနည္းသည္။ သရာဝီဟ္ဖတ္ခ်ိန္မွ လူျပည့္သည္။ အိရွာအာဇန္ေပးကတည္းက အိရွာဖတ္ဖို႔သြားမည္ဟုေျပာကာထြက္လာသူနည္းသည္။ သရာဝီဟ္သြားဖတ္မည္ဟုသာနိယသ္လုပ္ လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။မေန႔ကသရာဝီဟ္မဖတ္ျဖစ္လုိ႔ ဒီေန႔ရုိဇာမထားလုိက္ရဘူးဟူေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကိုလည္းေတြ႔ရေသးသည္။ ထူးဆန္းပါေပ၏။
သရာဝီဟ္ကိုပထမေန႔ဖတ္လွ်င္ မည္သုိ႔အက်ဳိးရေၾကာင္း၊ ဒုတိယေန႔ဖတ္လွ်င္မည္သည့္အက်ဳိးရေၾကာင္း စသျဖင့္ တစ္လလုံးစာအတြက္ တြက္ခ်က္ေဟာထားေသာ အက်ဳိးစဝါးဗ္ဇယားေဝငွသည့္အခါ အငမ္းမရလုယူၾကသည္။စာႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ခ်ဲဂဏန္း Calendar မ်ားကလြဲ၍ ဘာကုိမွ်မဖတ္ေသာပုဂၢဳိလ္အခ်ိဳ ႔ကလည္း ထုိ Calendar မ်ားႏွင့္ဆင္ဆင္တူသည့္ ဤအက်ဳိးစဝါးဗ္ ဇယားစာရြက္မ်ားကုိတမက္တေမာယူၾကသည္။ နဗီတမန္ေတာ္မ်ား၏ ေအဗါဒတ္ျပဳသည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေကာင္းမႈအက်ဳိးစဝါးဗ္မ်ဳိးရမည္ဆုိေသာ ေန႔ႏွင့့္ တစ္သက္လုံးလုပ္ခဲ့သမွ် ဂုနဟ္အားလုံးပေပ်ာက္သည့္ အက်ဳိးရမည့္ေန႔တုိ႔ကို ေသခ်ာစြာမွတ္သားထားသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေကာက္ရုိးမီးကဲ့သုိ႔ဟုတ္ခနဲေတာက္လာခဲ့ေသာဆြလာတ္တပ္သားမ်ားသည္ တစ္မုဟုတ္ခ်င္း တပ္ပ်က္လာကာ ရမသြာန္လလယ္ေလာက္တြင္ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့သည္။ ဇုဟုိရ္အၿပီးတြင္ဗလီတုိင္းလုိလို၌ က်င္းပေသာဝါတြင္းတရားပြဲေတာ္မ်ားကလည္း ရမသြာန္လျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ဆင္ဆာမလြတ္ေသာ ေအာက္ပုိင္းတရားမ်ားသာအေဟာမ်ားၾကသည္။ ၿခိမ္းေျခာက္၊ ဟိန္းေဟာက္သံမ်ားလည္း ေရာစြက္ထားသည္။ ဝါကုိက္ေနပုံရ၏။
တစ္ႏွစ္တစ္ခါထမ္းေဆာင္ရေသာဇကားသ္တာဝန္ကုိ ပုိ၍အက်ဳိးမ်ားေစရန္ ရမသြာန္၌လူအမ်ားစုကထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ အုံးအုံးက်က္က်က္ရွိလွေသာမြတ္စလင္မ္တုိ႔၏ဒါနေပးလွဴပြဲကားအမ်ားေငးေမာရေလာက္သည္။ ၿမဳိ႕လည္ေခါင္ရွိမြတ္စလင္မ္တုိက္တာ အေဆာက္အအုံမ်ားေရွ႕တြင္“မတုိးၾကပါနဲ႔၊ တန္းစီၾကပါ” ဟူ၍ ေအာ္သံဟစ္သံမ်ားကို မိတ္ေဆြေလ့လာၾကည့့္လွ်င္ တုံကင္ေပးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရေပမည္။ ေနာက္ရက္တြင္တစ္ေယာက္ငါးရာမ်ဳိး၊တစ္ေထာင္မ်ဳိး လာေရာက္ထုတ္ယူႏုိင္သည္။ ဆင္းရဲသားဒါနေၾကးျဖစ္သည္္။ လူတစ္ရာႏွစ္ရာကုိ တစ္ေယာက္တည္းက လွဴဒါန္းႏုိင္ၾကသည္။ ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ဤလတြက္ “အလႅာဟ္”တ ေသာအႀကိမ္ထက္ ဇကားသ္ဇကားသ္ဟု တ ေသာအႀကိမ္ေရကပုိမ်ားသည္။
ကဒရ္နားနီးၿပီဆုိလွ်င္ စီးပြားကြက္ျမင္သူတုိ႔ ၾကက္ဒုိင္မွ ၾကက္ေျပးဝယ္ထားကာ ကဒရ္ေန႔၌ ရပ္ကြက္အတြင္းျပန္ေရာင္းလွ်င္ ပုိ၍စားသာသည္။ ကဒရ္ညတြင္ တစ္ေက်ာ့ျပန္ဆြလာတ္တပ္သားမ်ား ျပန္လည္ရုန္းၾကြႏုိးထလာၾကသည္္။ ဗလီမ်ားမွအစီအစဥ္လုပ္၍ ေဇယာရသ္သြားၾကသျဖင့္ ကဗရ္စတန္မ်ားတြင္ လူစည္ေသာညျဖစ္သည္။အလွဴခံမ်ားခြင္တည့္ေသာညျဖစ္သည္။ “မြတ္စလင္မ္သူေတာင္းစား”မ်ားကလည္းညီလာခံသဘင္ႏွယ္ စုံစုံလင္လင္တက္ေရာက္ၾကသည္။ စလာမ္ကုိ ပီေအာင္မနည္းႀကိဳးစားၿပီးေပးေနရရွာသူ သူေတာင္းစားတုိ႔က ပါဝင္အားျဖည့္ထားသည္။
အစၥလာမ့္အသုံးအေဆာင္ဟု အမည္တပ္ေရာင္းေနေသာ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္အေရာင္းဆုိင္မ်ား အေရာင္းသြက္သည္။ ၾကက္ပ်ံမက်အလြန္စည္ကားေသာ ကဗရ္စတန္ေဇယာရတ္ပြဲပင္ျဖစ္သည္။ ေဇယာရတ္ကိုအိမ္ကလုပ္လည္းရသည္္ဟု ဘုမသိ၊ဘမသိယုံၾကည္လက္ခံေနၾကေသာလူမ်ားေရာက္မလာၾက၍ လူပုိမၾကပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်းဇူးတင္အပ္ပါသည္။
ကဒရ္ညသည္ ညလုံးေပါက္ေအဗာဒတ္ျပဳရေသာည။ ဤသို႔ခံယူထားၾကသည္။ ဒုအာဆုေတာင္းေတြျပည့္္မည္။ အက်ဳိးစဝါးဗ္ အဆေပါင္းအင္ဖနတီရမည္။ ဘယ္သူလက္လႊတ္ခံခ်င္ပါမည္နည္း။လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ားတြင္လူစည္သည္။ ဗလီထဲတြင္ ငါးမိနစ္ေလာက္ေန၊ ၾကက္အစာေကာက္သလုိ ရအအတ္ ၂၀/၃၀ ေလာက္ေသြးပူေလ႔က်င့္ခန္းလုပ္၊ ၿပီးေနာက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ၂နာရီေလာက္ထုိင္အာရုိက္ၾကသည္။ ၿပီးျပန္လွ်င္ ဗလီထဲတစ္ေက်ာ့ျပန္ဝင္ၿပီး ကုရ္အာန္ ၇-ခတမ္ဖတ္သည့္အက်ဳိး၊ ၉-ခတမ္ဖတ္သည့္အက်ဳိးရသည္ဆုိေသာ စူရဟ္အတုိအထြာေလးမ်ားကုိ ဘယ္ဟာဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္စသျဖင့္ လွ်ာတြင္ေမာ္တာတပ္၍ဖတ္ၾကသည္။ ဆြလာသြတ္သဇ္ဗီဟ္ဖတ္ၾကသည္။ ဒုအာကုိ ငုိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေတာင္းၾကသည္္။ အကယ္ဒမီရေလာက္ပါေပသည္္။ ပင္ပန္းသြားၾကေသာအခါ ဗလီစဟဲန္တြင္ တုံးလုံးပက္လက္အစီအရီအိပ္ၾကသည္။ စဟ္ရီေကၽြးလွ်င္ထစားၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္အိမ္ျပန္အိပ္သူတုိ႔ကတစ္ဝက္မက၊ ဖဂ်ရ္ျပန္လာဖတ္သူကတစ္ဝက္မရွိတတ္၊ရွိတတ္။
ဖဂ်ရ္ဖတ္ေသာအခါ အိပ္ေရးပ်က္သျဖင့္ အိပ္ငုိက္ေနၾကေပၿပီ။ တခ်ဳိ႕ရုကူသြားရာတြင္ ဒူးေပၚေထာက္ထားေသာလက္က ေခ်ာ္၍က်သည္။ တခ်ဳိ႕ စဂ်္ဒဟ္ခ်ရင္ ျပန္ထမလာေတာ့ပဲ က်န္ေနခဲ့သည္။ စလာမ္လွည့္ၿပီးဒုအာေတာင္းေနသည္အထိ တခ်ဳိ ႔ကစလာမ္မလွည့္ရေသး။
ေလာကႀကီးႏွင့္ယာယီအဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသည္ထင္၏။ ေမအ္ရာဂ်္ျဖစ္ေနသည္ထင္၏။ ဒုအာၿပီးလွ်င္ ကုိယ္စီကုိယ္ငွအိမ္ျပန္အိပ္လုက္ၾကသည္မွာ တခ်ဳိ႕ဇုဟုရ္လြတ္သည္။ တခ်ဳိ႕အစြရ္ပါလြတ္သည္။ ညက နဖိလ္မ်ားသာဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္အက်ဳိးစဝါးဗ္ေကာင္းေကာင္းရမည္မဟုတ္ပါေလာ။ ဖဂ်ရ္အထိလုပ္သမွ် အက်ဳံးဝင္မည္ေလ။ သည္ဘက္အလြန္မွာရွိသည့္ ဖရဇ္မ်ားႏွင့္ပင္လဲႏုိင္ၾကသည္။ လက္ေတြ႔လည္းလဲသည္။
သုိ႔ေသာ္ ကဒရ္ေကာ ေသခ်ာပါသည္လား…..။
မစဥ္းစားျခင္းကပဲ ပုိ၍ေကာင္းပါလိမ့္မည္္။ ရမသြာန္ ၂၈၊၂၉ သည္ ဇာတ္ရွိန္အျမင့္ဆုံးကာလျဖစ္သည္။ လျမင္ျခင္းဆုိင္ရာ မူပုိင္ခြင့္ဥပေဒမရွိပါပဲလ်က္ မူပုိင္ခြင့္ျပႆနာတက္ၾကသည္။ ရုိက္ၾက၊ ႏွက္ၾက၊ ရမ္းကားၾကႏွင့္ ငါတေကာေကာၾကသည္။ ရွရီအတ္ကုိအႏုၾကမ္းစီးၾကသည္။ ဗလီကုိအာဏာသိမ္းၾကသည္။
မိတ္ေဆြ….။ ခင္ဗ်ားလျမင္လွ်င္လည္း အီးဒ္လုပ္ခြင့္မရွိ ၊ခင္ဗ်ားဗလီတြင္မီးထြန္းခြင့္မရွိ၊ အစၥလာမ္တြင္မရွိေသာ သာသနာပုိင္စနစ္ မြတ္စလင္မ္ေတြမွာရွိသည္။
ကံဆုိးသူမွာလျမင္သူျဖစ္သည္။ ဟုိလူစစ္ဦး။ သည္လူစစ္ဦး။ ထြက္လုိက္ရသည့္ရွဟာဒတ္။ က်ိန္လုိက္ရသည့္ကစမ္။ အေထာင္အေသာင္းမက ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ၊ လုံၿခဳံေရးႏွင့္သြားလာရသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ လျမင္ရေကာင္းလားဟု မဏိကြမ္းစားသြားႏုိင္သည္။ “သကၠဝါသင္တန္းသားေတြကြ ”ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံပါနားထဲသဲ့သဲ့ၾကားလုိက္ရသလုိလုိ။
ဤသုိ႔ျဖင့္ အီးဒ္ေန႔တြင္ဟရာမ္ရုိဇာထားၾကရန္ ေသာကထား၍ တုိက္တြန္းၾကသည္။ အားလုံးကလည္း ယုံမွတ္ပုံအပ္ထားၿပီးသား။ လုိက္နာရန္အသင့္။ သူတုိ႔မွားလွ်င္သူတုိ႔ခံလိမ့္မည္။
လျမင္မိသူတစ္ဦးကေတာ့ ဤသုိ႔ဆုေတာင္းသည္။
“အုိ-အလႅာဟ္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးကုိေနာက္ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ဆန္းဦးစလကုိျပေတာ္မမူပါနဲ႔။
မျမင္ရပါေစနဲ႔ အရွင္ရယ္”
မိတ္ေဆြ …..။ သင္ဆုိလွ်င္ေကာ….။
ဤသုိ႔ျဖင့္ရက္သုံးဆယ္ျပည့္၍ “လျမင္ၿပီေဟ့”ဟု အုံးအုံးက်က္က်က္ ျဖစ္ေသာေန႔၌ကား ဖရဲသီးစိပ္ေလာက္ရွိေသာလကုိ ျမင့္ျမင့္စြင့္စြင့္ျမင္ရေလသည္။ “ခုိဒါကီကစမ္”ဆန္းဦးစလစစ္စစ္ျဖစ္ပါ၏။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္ႏုိင္သည္။ အေဝးမႈန္သူ၊ မ်က္မွန္ထူထူတပ္သူမ်ားလည္းျမင္ႏုိင္သည္။
ထူးျခားသည္မွာ ထုိအခ်ိန္၌ အုန္းသီးျခစ္သံမ်ား၊ ၾကက္ခုတ္သံမ်ား၊ အျပင္တစ္လတာအနားယူေနရေသာ တီဗီြ၊ ဗီြဒီယုိ၊ကက္ဆက္မ်ားလည္းဖြင့္ပြဲလုပ္၍ အသံျမည္ခြင့္ရသြားၾကေလေတာ့သည္။
(၄)
အသင္စာရႈသူ……..။ ရမသြာန္ျမင္ကြင္းေရာင္စုံ၏ျပကြက္မ်ား ဤတြင္ကားလိပ္ခ်၍ ၿပီးဆုံးပါၿပီ။ ဤျပကြက္မ်ားကုိတင္ျပရျခင္းမွာ ရမသြာန္ကုိ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္လုိ၍ မဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္အယူခံဝင္ပါသည္။
အသင္စာရႈသူသည္အမွား၊အမွန္ အေကာင္းအဆုိးကုိ ေဝဖန္ပုိင္းျခားႏုိင္သူျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္ယုံၾကည္မိပါသည္။ အထက္ပါျမင္ကြင္းစုံမ်ားအေပၚ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ ျပန္လည္းၿခဳံငုံသုံးသပ္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြႏုပ္၏သုံးသပ္ခ်က္မ်ားသည္ မိတ္ေဆြႏွင့္သေဘာထားခ်င္း ထပ္တူက်၊ မက်ကုိမိတ္ေဆြအကဲခတ္ၾကည့္ပါ။ နီးစပ္မည္ဟုေတာ့ ယုံၾကည္မိပါသည္။

Credit to Than Min Htike ( ျမန္မာစာ)