A Tale from the Middle East
A clever smuggler came to the border with a donkey. The donkey’s back was heavily laden with straw. The official at the border was suspicious and pulled apart the man’s bundles till there was straw all around, but not a valuable thing in the straw was found. “But I’m certain you’re smuggling something,” the official said, as the man crossed the border.
Now each day for ten years the man came to the border with a donkey. Although the official searched and searched the straw bundles on the donkey’s back, he never could find anything valuable hidden in them.
Many years later, after the official had retired, he happened to meet that same smuggler in a marketplace and said, “Please tell me, I beg you. Tell me, what were you smuggling? Tell me, if you can.”
“Donkeys,” said the man.
Another version. Want Greater Influence? Smuggle Donkeys By Alex Mandossian
When teaching my students about this elusive aspect of truth, I like to share the 13th century Turkish fable about a merchant named Nasraddin Hodja.
Hodja crossed the Turkish border every single day on his donkey, which always carried a big load of straw on its back. The border patrol knew that Hodja was smuggling somethinginto the Far East, because he was becoming more prosperous each year.
So day after day, month after month, year after year, the customs officials would search Hodja and the donkey. They even burned the straw from time to time. But they could never figure out what he was smuggling.
After 30 years, when Hodja finally retired, one of the customs officers bumped into him at a bazaar.
He approached Hodja and said, “I’ve retired. So now will you tell me now what you were smuggling in the straw day after day, week after week, month after month, year after year? For nearly 30 years we found nothing, yet you obviously became a wealthy man.”
“Yes, of course,” Hodja said, “But do you promise not to turn me in?”
The customs officer agreed. “I give you my word. Now, who or what was it that you were smuggling?”
Hodja looked at him straight in the eye and said, “Donkeys, my friend. I was smuggling donkeys.”
To become a master influencer, be as transparent as Hodja. What does transparency look like? Let me give you an example.
အျမင္မ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း
+++++++++++++++++
တစ္ခါက နာရူဒင္ဆုိတဲ့ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ လူတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔မွာ နာရူဒင္ဟာ ေကာက္ရုိးထုံးတစ္ထုံး ေက်ာကုန္းေပၚတင္ထားတဲ့ လားတစ္ေကာင္ကုိ လက္ကဆြဲရင္း နယ္စပ္ဂိတ္တစ္ခုကုိ ၀င္လာတယ္။
အေကာက္ခြန္အရာရွိက သူ႔ကုိ ေမးတာေပါ့။
“မင္း ဘယ္သူလဲ၊ ဘာအလုပ္လုပ္စားလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္က ရုိးရုိးသားသား ေမွာင္ခုိကုန္ကူးစားသူပါခင္ဗ်”
“ေအး၊ ဒါဆုိလည္း အဲဒီ့လားေပၚက ေကာက္ရုိးထုံးကုိ စစ္ေဆးရေသးတာေပါ့ကြာ၊ တစ္ခုခုမ်ား ရွာေတြ႔လုိ႔ကေတာ့ မင္း အဖမ္းခံရျပီသာ မွတ္ေပေတာ့”
“သေဘာရွိ ကေရာဟိပါခင္ဗ်ာ၊ ေကာက္ရုိးထုံးထဲမွာ ဘာမွ မပါပါဘူး”
အေကာက္ခြန္အရာရွိက သူ႔တပည့္ေတြကုိ ေကာက္ရုိးထုံးကုိ ေမႊေႏွာက္လွန္ေလွာျပီး ရွာခုိင္းပါတယ္။ နာရူဒင္ေျပာသလုိ ေကာက္ရုိးထုံးထဲမွာ ဘာမွ မေတြ႔ဘူး၊ ဒါနဲ႔ မေက်မနပ္နဲ႔ပဲ ေမွာင္ခုိကုန္သည္ နာရူဒင္ကုိ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ ေပးလုိက္ရတယ္။
ေနာက္ေန႔မွာလည္း လားေပၚ ေကာက္ရုိးထုံးတင္ျပီ နာရူဒင္ နယ္စပ္ဂိတ္ ေရာက္လာျပန္တယ္။ အေကာက္ခြန္အရာရွိကလည္း “ဒီတစ္ခါေတာ့ သင္း ဘယ္ေျပးလြတ္မလဲ” ဆုိျပီး သူ႔ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးတယ္တယ္။ ဒီတစ္ခါ ေကာက္ရုိးထုံး တစ္ခုလုံးကုိ တစ္စမက်န္ ေျမလွန္ရွာရုံတင္ မကဘူး၊ လားတစ္ကိုယ္လုံးေရာ၊ နဖားႀကိဳး၊ နဖားေပါက္ေတြပါ မက်န္ ပုိက္စိပ္တုိက္ ေမႊေႏွာက္ရွာတယ္။ ျပီး နာရူဒင္ရဲ႕ ကုိယ္ေပၚက အ၀တ္အစားေတြကုိလည္း ဟုိစမ္းဒီစမ္း ေထာင့္ေစ့ေအာင္စမ္းျပီး ရွာတယ္။ အဆုံးမေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဘာမွ ရွာမေတြ႔ဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ နာရူဒင္ဟာ ေကာက္ရုိးတစ္ထုံး၊ လားတစ္ေကာင္နဲ႔ နယ္စပ္ဂိတ္ကုိ ေန႔တုိင္း ျဖတ္တယ္၊ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ သူ႔ခႏၶာကုိယ္မွာလည္း ၀တ္စားတန္ဆာေတြေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ႏွစ္ေတြအေတာ္ႀကာ လုိ႔ အေကာင္ခြန္အရာရွိ သက္တမ္းေစ့သြားတဲ့အထိ သူ႔ဆီက ဘာမွ ဖမ္းမမိလုိက္ဘူး။
အေကာက္ခြန္အရာရွိမွာေတာ့ အျငိမ္းစားယူျပီးတာေတာင္ နာရူဒင္ဆီက ဘာေမွာင္ခုိပစၥည္းမွ ဖမ္းမမိလုိက္တာေႀကာင့္ မေႀကမခ်မ္း ျဖစ္ေနတယ္၊
“ဒီေကာင္ တစ္ခုခု ေမွာင္ခုိ ခုိးထုတ္ေနမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ ခံခဲ့ရတာ။ ငါကုိက အခဲ့တာပါ၊ လားပါးစပ္ထဲ ေသခ်ာျဖဲရွာခဲ့မိရင္ ဒီေကာင္ သယ္လာတဲ့ပစၥည္း ကြိခနဲ မိမွာပဲ” လုိ႔ ေတြးရင္း ေနာင္တရေနမိတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ အျငိမ္းစားအေကာင္ခြန္အရာရွိဟာ ျမိဳ႔ထဲတစ္ေနရာမွာ အမွတ္မထင္ နာရူဒင္နဲ႔ သြားေတြ႔ပါတယ္။ သူက နာရူဒင္ကုိ ေမးတယ္၊
“ေဟ့ေကာင္၊ မင္းကုိငါ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာေပါ့၊ ေကာက္ရုိးထုံးနဲ႔ လားကုိ ေန႔တုိင္း ဆြဲဆြဲသြားတဲ့ ေမွာင္ခုိသမား၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်”
“ထားပါေလ၊ အခုေတာ့ ငါလည္း အျငိမ္းစား ယူျပီးပါျပီ၊ မင္းကုိ အေရးယူမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါစိတ္ထဲ အခုအခ်ိန္ထိ မရုိးမရြ ျဖစ္ေနတာတစ္ခု ရွိတယ္ကြ။ ေျပာျပစမ္းပါ၊ ငါ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ေလွ်ာက္မေျပာဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ငါတာ၀န္က်တဲ့ကာလတစ္ေလွ်ာက္ မင္း ေမွာင္ခုိထုတ္ေနခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြက ဘာေတြလဲ”
နာရူဒင္က ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေျပာပါတယ္။
“လားေတြေလဗ်ာ၊ တစ္ေန႔တစ္ေကာင္ ေမွာင္ခုိထုတ္ခဲ့တာ”
……………………………….
moral of the story:
ေကာက္ရုိးထုံးေပၚမွာခ်ည္း ကုိယ့္အျမင္၊ ကုိယ့္အသိကုိ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသမွ် ေကာက္ရုိးထုံးေအာက္က လားတစ္ေကာင္လုံးကုိ လြတ္ထြက္သြားတတ္သည္တဲ့။
ပညာရွိေသာသူတုိ႔ကား ေရာက္လာေသာအေျခအေန၊ ျဖစ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ ရွင္သန္ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ကုိယ့္အျမင္ ကုိယ့္အသိမ်ားအား ေျပာင္းေရႊ႕ယူရင္း အျခားျမင္ကြင္မ်ားကုိလည္း ႀကည့္ရႈႏုိင္၊ ဆင္ျခင္ႏုိင္၊ အသုံးျပဳႏုိင္ႀကေလကုန္၏တဲ့။
အျမင္မ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းကုိ Paradigm Shift ဟု ေခၚသည္။
Kyaw Ba Thit ထံမွ ထပ္ဆင္႔မွ်ေ၀ပါသည္
Tags: Animals, Arrest, Donkey, Far East, Health, Middle East, Smuggling, United States
Dr Ko Ko Gyi's Blog 
Leave a Reply